Regionale samenwerkingen

De afgelopen jaren is hard gewerkt aan een sterke verbinding tussen onderwijs, overheid en bedrijfsleven in de regio. Dit heeft ertoe geleid dat er inmiddels (ruim) 80 regionale publiek-private samenwerkingsverbanden zijn met ongeveer 4.000 bedrijven, betrokkenheid van vrijwel alle mbo en hbo onderwijsinstellingen, die gezamenlijk 39.000 studenten bereiken. Hierin is volop geëxperimenteerd met oplossingen voor de bestaande problematiek, en veel van de ontwikkelde oplossingen worden regelmatig benoemd als best-practices (zoals de IT Campus Rotterdam of Make IT Work). Sinds 2014, met de start van de HCA-ICT, zien we veel van deze samenwerkingsverbanden ontstaan of actiever worden, waardoor er een infrastructuur is ontstaan waarop kan worden voortgebouwd.

Ondanks deze positieve ontwikkelingen, hebben we nog niet de uitgangspositie die nodig is om de urgente situatie van het tekort aan ICT'ers in de diverse beroepscategorieën op te lossen.

Knelpunten

De regionale samenwerkingsverbanden (PPS) hebben een zeer gevarieerd activiteitenpalet die zich richten op alle drie de doelen (onderwijs, omscholing en publieke private samenwerking), maar zijn over het algemeen nog (veel) te kleinschalig. Hoewel er tientallen initiatieven door heel Nederland zijn, zijn deze regionaal nog lang niet bekend bij alle bedrijven. Dat betekent dat er regelmatig concurrerende initiatieven starten in dezelfde fase. Eén landelijk initiatief zal nooit werken vanwege het not-invented-here principe en de regionale verschillen. Echter, per (arbeidsmarkt)regio zou in de regel één of een klein aantal initiatieven alle bedrijven moeten kunnen bedienen. Er is een aantal redenen waarom de huidige PPS te kleinschalig zijn:

- Goede initiatieven worden niet gevonden of zijn te weinig bekend.

- Er is sprake van versnippering; men kent elkaar onderling niet, er wordt te weinig van elkaar geleerd, of er is sprake van (beleids)concurrentie.

- En tot slot is er vaak afhankelijkheid van kleinschalige subsidies, die leiden tot de effecten hiervoor genoemd.

Enkele thema’s krijgen structureel (veel) te weinig aandacht, waardoor de focus van veel van deze samenwerkingsverbanden te eenzijdig op het regulier onderwijs of op innovatie is. Specifiek betreft dit de thema’s Leven Lang Ontwikkelen en Vrouwen in de ICT (of breder: diversiteit). Er moet veel structureler worden gewerkt aan de integratie van een divers palet aan activiteiten binnen elk samenwerkingsverband, zodat deze actief is in zowel initieel onderwijs, post-initieel onderwijs, innovatie én diverse doelgroepen aanspreekt. Wederom ook om onderlinge concurrentie en versnippering te voorkomen.

Oplossing

Basisstap is de opschaling van regionale publiek-private samenwerkingsverbanden en het beter organiseren van regionale en landelijke coördinatie, die goed op elkaar is afgestemd. Alle andere acties zijn zinloos zonder deze opschaling en organisatie, omdat er dan nog altijd sprake zal zijn van kleinschaligheid, versnippering en concurrentie. Dit geldt ook voor landelijke programma’s: hoewel deze de indruk wekken massa te maken, spelen hierbij dezelfde problemen.
Uit alle analyses van de samenwerkingsverbanden blijkt dat de betrokkenheid van het bedrijfsleven de sleutel is bij de opschaling. Het belangrijkste middel om opschaling te realiseren betreft dus het vergroten van de betrokkenheid van (georganiseerd en individueel) bedrijfsleven.

Overzicht duurzame samenwerkingsverbanden

Platform Talent voor Technologie (PTvT) geeft met de opgebouwde expertise over het opzetten van Publiek Private Samenwerking (PPS) tussen het onderwijs en het bedrijfsleven uitvoering aan deze doelstellingen binnen de regio.

Het overzicht van PPS’en met een focus op ICT is terug te vinden op de netwerkkaart die in samenwerking met Katapult is ontwikkeld.

Bekijk de netwerkkaart